Thread Rating:
  • 137 Vote(s) - 2.93 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Ağaçlar Hakkında Bilgiler - Ormanlar - Ormanlarımızdaki Ağaç Türleri
#1
Oku-1 

Ağaç
Toprağa düşen tohumdan en önce fide meydana gelir. Fide bir yıl sonra fidan hâlini alır. Hücrelerinin çoğalmasıyla dal ve yapraklar, gövde ve kök olarak üç parçadan ibaret bir ağacın küçük bir modeli olur. Her yıl ağacın dallarında ve köklerinde yeni sürgünler çıkarken, gövdede de bir tane yıllık halka meydana gelir. Bu halkalar, ağacın enine büyüyerek yaptığı odun tabakasıdır. Yağışı bol yıllarda, geniş bir halka; kurak geçen yıllarda ise, ince ve küçük bir halka meydana gelir. Bu halkalardan ağacın yaşı kolayca anlaşılabilir.

Gövdesinden enine kesilen bir ağaç incelenecek olursa, en dışta kabuk, sonra yıllık halkaları meydana getiren hücre tabakaları ve en içte de öz kısım görülür.

Bir ağacın gerçekten canlı olan biricik kısmı, kabuğun altında odunun yüzeyindeki ince bir hücre tabakasıdır. Buna katman doku tabakası (kambiyum, soymuk) denir. Bu tabaka ağacı geliştiren ve büyümesini sağlayan tabakadır. Genç bir ağaca çivi çakıldığında veya ağaç bir dal verdiğinde, çivinin ve dalın yerden yüksekliği hiç değişmez.

Bütün canlı varlıklar gibi ağacın da dokularının arasında devamlı bir su dolaşımı olur. Bu su dolaşımının sağlanabilmesi için ağacın devamlı ve yeterli miktarda suya ihtiyacı vardır. Yetişkin bir kayın ağacı, kuru ve sıcak bir günde 250 litre, küçük bir ayçiçeği ise 1 litre su harcar. Okaliptus ağaçları ise günde ortalama 400 litre su harcadıklarından bataklıkları kurutmada faydalıdırlar.

Bazı büyük ağaç türleri, ihtiyacı olan suyu 50 metrenin üzerinde bir yüksekliğe çıkarmak mecburiyetindedir. Bu hadisede önemli olan birinci kuvvet kılcallık olayıdır. Odun boruları demetlerinde 20 metreye kadar etkilidir. İkinci kuvvet ise, kök basıncıdır. Bu basınç ile ağaçta su 30 metre kadar yüksekliğe çıkarılabilmektedir. Bir diğer önemli kuvvet de yapraklardan suyun buharlaşması (terleme) ile meydana gelen emme kuvvetidir. Buna kohezyon gerilimi de denir. Terlemenin (transpirasyon) büyük kısmı gözeneklerle, az bir kısmı da diğer yüzeylerle sağlanır. Kohezyon kuvveti su moleküllerini birbirine bağlar. Bu gerilim, suyun kopmayan bir sütun hâlinde yükselmesini sağlar. 100 metreye kadar etkilidir. Sekoya gibi yüksekliği 100 metreyi bulan dev ağaçlarda su tepelere kadar kohezyon kuvvetiyle yükselir.

Bir ağaç kendi besinini doğrudan doğruya toprak ve havadan güneş ışığı vasıtasıyla üretir. Bu, hiçbir canlı hayvan vücudunun yapamadığı son derece karmaşık bir hadisedir. Yapraklardaki klorofil denilen yeşil madde sayesinde havanın karbondioksitinden, güneş ışığı altında fotosentez denilen olay sonucunda kendisi ve diğer canlılara faydalı besinleri meydana getirir.

Her yaprak, kendini dışarıya karşı koruyacak çok etkili bir tabaka ile sıkı sıkıya örtülüdür. Hava, yaprakların altındaki çok küçük deliklerden stomaya girebilir. Suyun buharlaşması da, yine bu deliklerden (por) sağlanır. Yaprak ihtiyaca göre bu delikleri açar veya kapatır. Ağaç kabuğu çok etkili bir su geçirmez zırhtır. Bir ağaç, başından ayaklarına kadar, su buğusunun dışarı sızmasına karşı sırlanmıştır.

Ağaçlar günlük hayatta çeşitli ve yaygın olarak kullanılırlar. Kâğıt yapımından mobilya yapımına, meyvelerinin besin olarak kullanımından süs ağaçlarına kadar, sayısız kullanım alanı vardır. Ormanlar ise, bir memleketin iklimini ve ekonomisini etkileyecek kadar önemlidir.

Eski jeolojik devirlerde yaşamış, bugün nesli tükenmiş dev ağaçlara dünyanın bazı bölgelerinde nadiren rastlanabilmektedir.

Ağaçların boyları ve yükseklikleri bir hayli değişiklik gösterir. Boyları üç metreden yüz on metreye kadar; yaşları otuz-kırk yıldan beş bin yıla kadar olan ağaçlara rastlanmaktadır. Dünyanın en yaşlı ve yüksek ağaçlarından olan ve ABD'de Sierra Nevada Dağlarında bulunan sekoyalar (Sequoia) yüz on metre yüksekliğe ve 6–9 m çapa erişebilir. Bunların yaşları da dört bin yılı bulmaktadır. Avustralya'da yüksek boylu ormanlar meydana getiren okaliptus ağaçları da yüz metreyi bulmaktadır. Ağaçların yaşı bir hayli farklılık göstermektedir. Son yıllarda dünyanın en yaşlı ağacının higori çamı (Pirus aristata) olduğu belirlenmiştir.

Ağaçların gelişmesi için en elverişli şart olan bol yağmur, tropik iklimlerde bolca görülür. Tropikal iklimlerde kurak bölgelerin cüce bitkileri ağaç hâline gelir.

Fırtınalar, seller, yıldırım, yangın gibi tabii afetler, usulsüz kesimler gibi insanların yaptığı tahripler, bitki hastalıkları, ağaçların en büyük düşmanları olarak sayılabilir.

Orman


Orman, belirli yükseklikteki ve büyüklükteki çeşitli ağaçlar, çalılar, otsu bitkiler, mantarlar, mikroorganizmalar, böcekler ve hayvanlar bütününü içeren, topraklı alanda genellikle doğal yollardan oluşmuş bir kara ekosistemidir.

2000 yılı itibarıyla Dünya'nın toplam ormanlık alanı 3.869 milyon hektar olup ormanlık alanın büyüklüğünün dünyanın toplam kara alanına oranı %29,6 dır.

Ormanların birçok çeşidi olup, hepsinin farklı özellikleri vardır. Bu çeşilere örnek olarak Ekvatoral yağmur ormanları, Mangrov ormanları, Tropik yapraklı ormanlar vs. örnek olabilir.

Orman Çeşitleri

Ekvatoral yağmur ormanı

Dünyanın en canlı, en kuvvetli ve yayılma kabiliyeti en yüksek olan orman tipidir. Orman ekosistemi bu tipte en yüksek seviyesine ulaşmıştır. Yüksek sıcaklık ve rutubetin bir araya geldiği yörelerde yağmur ormanı teşekkül etmiştir. Yağış miktarı esas itibarıyla 2000-4000 milimetre arasında değişmekle beraber bazı mıntıkalarda 10.000 milimetreye ulaşır. Ortalama yıllık sıcaklık 20-30 °C arasında değişir. En soğuk ayda 18 °C'nin altına düşmez. Mevsim değişmeleri olmadığından tropik yağmur ormanı ağaçlarında, ilkbahar ve sonbahar odunu meydana gelişi görülmez.

Büyük çoğunluğu, daimi yeşil yapraklı ağaçlardan meydana gelen tropik yağmur ormanında ağaçların tepeleri zayıf, dallanma gevşek, gövde şekilleri düzensiz, ağaç kabukları parlaktır. Dallar üzerinde epiphyte denen eğrelti, orkide gibi konuk bitkiler, çeşitli sarılıcı ve tırmanıcı bitkiler, ormanın genel görünüşünde büyük rol oynarlar. Tozlaşma, böcekler ve kelebekler yoluyla olur. Tropik yağmur ormanının bazı ağaçları gövde üzerinde de çiçeklenme yapabilirler. Olağanüstü istila edici bir kuvvete sahiptir. Tedbir alınmadığı takdirde yolları, telefon, telgraf vs. gibi yapıları kısa zamanda kullanılmaz hale getirir.Bu orman ekvator bölgelerinde bulunur.

Endonezya Takım Adalarında, Hindistan'da, Kamerun sahilinde, Amazon mıntıkasında, Brezilya'nın doğu sahilinde, Karayip Denizi sahillerinde ve adalarında yayılış gösterir. Tropik yağmur ormanları; Mangrov tropik iğne yapraklı ormanlar ve bambu ormanları olmak üzere üç grupta toplanır.
Mangrov ormanları

Tropiklerde birçok deniz etekleri, kendine has tipik bir orman formasyonu taşırlar. Denizin ilerlemesi halinde (med), yaklaşık 10 ile 20 m arasında boy yapan ağaçların yalnız tepeleri suyun üzerinde kalır. Çekilmesi halinde (cezir) ise ağaç gövdeleri geniş nefes alma kökleri ile birlikte görülür. Tohumun çimlenmesi ve çimlenmeden sonra meydana gelen fidecikler, tohumlar henüz ağaçta iken gelişirler ve biraz büyüyünce çamur toprağa düşerek köklenirler. Bu bitkiler deniz tuzuna dayanıklı bitkilerdir.
Muson ormanları

Muson iklimi etkisi altındaki ağaçlar daimi yeşil, derimsi yahut tüylü yapraklar taşırlar. Genellikle Muson ikliminin yaygın olduğu bölgelerde yetişirler. Yazları yeşil yapraklıdırlar, kışları ise yapraklarını dökerler. Muson ormanlarının tipik ağacı teak ağacıdır. Bu ağaçlar yazın aşırı suya, kışın da kuraklığa karşı dayanıklı ağaçlardır.
Tropik iğne yapraklı ormanlar

Güneydoğu Asya'da ve Orta Amerika'da, çeşitli çam türlerinin meydana getirdikleri geniş ormanlar, bilhassa dağlık yerlerin fakir topraklarında yaygındır. Ağaç türleri; Pinus caribaea, Pinus merkusii, Callitris podocarpustur.
Tayga ormanları
Bambu ormanı


Taygalar, ormanda alt tabakanın bir kısmını meydana getirirler. Geniş yayılan rizomları sayesinde sürgün vererek çoğalırlar. Dünya üzerinde 60 cinsine dağılan yaklaşık 700 türü vardır. Boyları 0,15 m ile 30 m arasında değişir. Sert karasal iklimin nemli bölgelerinde görülürler.Görüldükleri yerlere en fazla yağış yazın,en az yağış kışın düşmektedir.
Yağmur yeşili yapraklı orman (kış ormanı)

Tropik memleketlerin, yazları periyodik kurak ve çok sıcak, kışları yağmurlu iklim mıntıkalarında görülür. Bu orman şeklinin tipik özelliği, yaprak dökümünün sıcak ve kurak mevsime, esas ve vejetasyon zamanında yapraklı durumla kışa rastlamasıdır. Kış ormanı sonbaharda yeşillenir ve ilkbaharda tekrar yaprağını döker. Ağaçların boyları kısa ve büyümeleri çok yavaştır.

Hindistan, Afrika ve Güney Amerika'nın geniş sahalarını kaplarlar. Maymun, ekmek ağacı ve şemsiye akasyaları bu vejetasyonun tipik ağaçlarıdır. Arka Hindistan ve Doğu Cava ormanlarının en değerli ağacı, yaprakları (30x50) cm büyüklüğünde olan Tik ağacı(Tectona grandis)'dir.
Sert yapraklı orman

Sert yapraklı orman, yazları sıcak ve yağışça fakir, kışları ılıman, fakat yağışça zengin yörelerde yayılış gösterir. Daimi yeşil yapraklı olması, sert yapraklı ormana çok serin zamanlarda hatta kışın bile fotosentez imkânı verir. Bunun yanında yaz mevsiminin kuraklığı sebebiyle bilhassa kuru topraklarda büyümede bir nevi duraklama periyodu hasıl olur.

En tipik ağaç türleri; defne (Laurus nobilis), yabani zeytin (Olea europaea), mantar meşesi (Quercus suber), fıstık çamı"(Pinus pinea)",pırnal meşe (Quercus ilex), kermes meşesi (Quercus coccifera), Eucalyptus, adi servi (Cupressus sempervirens), kızılçam (Pinus brutia), Halep çamı (Pinus halepensis) dir.

Sert yapraklı ormanın ana mıntıkaları, başta Akdeniz iklim bölgesi olmak üzere dar bir şerit halinde Kalifornia ve Şili'dir.

Maki dediği bitki formasyonu da sert yapraklı orman şekli içinde yer alır. Boylu veya bodur çalı görünümündeki maki Akdeniz ve kısmen Karadeniz kıyılarında, denizle dağ etekleri arasında yaygındır. Bulunduğu araziyi örtmesi ve toprağı girift olarak kaplaması erozyonu önleme ve toprak koruması bakımından büyük değer taşır.

Makinin başlıca elemanları: Yabani zeytin, defne, mersin, koca yemiş, sandal, funda, sumak, filarya, sakız, zakkum, laden, katırtırnağı, ardıç, ılgın, Keçiboynuzu tur.
Yazın yeşil yapraklı orman (Yaz ormanı)

Kuzey yarı kürenin belirli derecede serin kışlara sahip olan ve yazlarla kışlar arasında mevsim farkları gösteren enlemlerinde görülür. İnce ve yumuşak olan yaprakların sonbaharda dökülmesi kış soğuğundan ziyade, toprağın donması halinde hasıl olabilecek kuraklık tehlikesine karşı alınan bir tedbirdir. Yaz ormanları bilhassa Orta Avrupa'da, yazları zengin yağışlı mıntıkalarda görülür. Türkiye'de, denizden yüksek olmayan yerlerde yaygındır.

Yazın yeşil yapraklı ormanın ana türleri; kayın (Fagus), meşe (Quercus), akçaağaç (Acer), ıhlamur (Tilia), karaağaç (Ulmus), gürgen (Carpinus), huş (Betula), kısmen de kestane (Castanea), ceviz (Juglans) ve caryadır.
İğne yapraklı (ibreli) orman

Yayılış sahası, Kuzey yarı kürenin kışları sert, düzenli kar ve don mevsimleri gösteren yüksek enlemleridir. Yaz, kış yeşil iğne şeklini almış olan asimilasyon organları, kısa ve vejetasyon devresinde, sıcaktan en yüksek derecede faydalanmayı mümkün kılar. İğne yapraklı ormanların çoğunda gövdeler devamlı, düz ve dalsızdır. Ağır olmayan gövde odunları, bıçkı kerestesi ve yapı ağacı olarak çok kıymetlidir. Bu orman tipi, Kuzey Avrupa ve Asya'dan Kuzey Amerika'nın kuzeyine kadar, 20 enlem genişliğindeki bir şerit halinde yayılış gösterir. dünyadaki igne yapraklı agaçlar(yapragını dökemeyen agaçlar):göknar,sedir,katran,arakorya,andız,ladin,çam,servi,ardıç,şemsiye agacı,lariks(melez),mazı...
Galeri ormanları
Galeri ormanı


Afrika, Güney Amerika ve İç Anadolu'nun yağmurca fakir, kurak mıntıkalarında nehirler boyunca, dar veya geniş şeritler halinde oldukça kuvvetli büyüyen ormanlar meydana gelir ki, bunlara galeri ormanları denir.
Bataklık ormanları

Tropik bölgelerin geniş, sürekli su altında kalan, bataklık bölgelerinde rastlanır. Florida'nın bataklık servisi ormanları bu ormanlara örnek olarak gösterilebilir.
Ormanların yararları
Maddi faydaları
Doğu Karadeniz ormanları

Ormanların yapacak, yakacak ve tali ürünlerle sağladığı değerlerdir. Ormanın ilk bakıştaki faydası, ürünlerin çeşitli iş ve sanayi kollarında hammadde olarak kullanılması veya tüketimi şeklinde göze çarpmaktadır. İnşaatta, kimya ve diğer sanayi kuruluşlarında, madencilik, ulaştırma, bayındırlık gibi ekonomik faaliyetlerde odun hammaddesinin kullanış yerleri gün geçtikçe artmaktadır. Odun hammaddesinin bu derece önem kazanmasının sebebi, sahip olduğu teknolojik vasıflarından ve devamlı üreyebilen; iyi bakıldığı takdirde tükenmez bir kaynağı olmasından ileri gelmektedir.

Teknolojinin gelişmesi ve elektrik enerjisi, petrol, maden kömürü gibi çeşitli enerji maddelerinin bulunmuş olmasına rağmen odun, yakacak maddesi olarak önemini sürdürmektedir. Dünya odun üretiminin hemen hemen % 50'si yakacak olarak kullanılmakta ve özellikle gelişmekte olan ülkelerde bu oran % 80'e varmaktadır.

Ormandan elde edilen tali ürünler, parfümeri, boya, ilaç, dericilik, tecrit malzemesi gibi endüstri kuruluşlarının ham maddesini meydana getirmektedir.

Türkiye'de üretilen orman tali ürünlerinin başlıcaları; reçine, sığla yağı, palamut, mazı, defne yaprağı, çam fıstığı, sumak, kestane, ıhlamur çiçeği, mahlep, meyan kökü ve keçiboynuzu vb.dir.
Kolektif faydaları

Ormanın bu yöndeki hizmetleri, maddi faydaları ile ölçülemeyecek kadar fazladır. Bulundukları yerin iklimini, kara iklim tipinden ılıman iklim tipine yöneltirler. Bu sayede don, kuraklık, aşırı sıcaklık, fırtına gibi zararları önlemek ve azaltmak suretiyle faydalı olurlar. Ormanın etkisi altında kalan sahaların nisbi rutubeti fazla olduğu gibi, akarsu ve kaynakların verimi, düzenli ve devamlıdır.

Ormanların tarımı, hayvancılığı, bayındırlık tesislerini koruması; karada ve deniz kıyılarında kumulların teşekkülüne engel olması; bataklıkları kurutmak, havaya saf oksijen vermek, gürültüyü ve hava kirliliğini önlemek suretiyle insan sağlığına yardım etmesi; çeşitli av hayvanlarını barındırıp beslemekle yurdun tabii varlığını ve güzelliğini zenginleştirmesi gibi hususlar kolektif hizmetlerinin başlıcalarını teşkil eder.
Türkiye Ormanları

2012 yılı verilerine göre Türkiye'deki orman alanı 21.678.134 hektar büyüklüğünde olup, bu oran ülke genelinin %27,6’ sini kapsamaktadır. Ormanlık alanların %99,9' u Devlet mülkiyetindeki ormanlardır. Ormanlarda yaklaşık 150 ağaç türü bulunmaktadır. Ormanlarda yayılış alanı olarak ise en fazla Kızılçam (5.854.673 hektar) yayılış göstermekte, ondan sonra alansal büyüklük sırasına göre Meşe türleri (5.152.562 hektar), Karaçam (4.693.060 hektar), Kayın (1.961.660 hektar), Sarıçam (1.479.648 hektar), Göknar (670.390 hektar), Ardıç (575.315 hektar), Sedir (463.521 hektar), Ladin (334.472 hektar), Kızılağaç (141.119 hektar), Kestane (111.044 hektar), Fıstık çamı (89.028 hektar), Gürgen (19.962 hektar), Ihlamur (11.523 hektar), Dişbudak (9.444 hektar), Kavak (6.547 hektar), Okaliptus (2.528 hektar), diğer türler (101.641 hektar) görülmektedir.

   Coğrafi Bölgelere Göre Ormanlık Alan Dağılımları (Hektar)
   (2005 yılı verilerine göre)

Ormanlarımızda Tespit Edilen Ağaç Türleri

Türkiye ormanlarında yaklaşık 150 ağaç türü bulunmaktadır. Bunlar;

   Kızılçam, Pinus brutia
   Karaçam,Pinus nigra
   Sarıçam, Pinus silvestris
   Fıstıkçamı,Pinus pinea
   Halepçamı,Pinus halepensis
   Sahilçamı,Pinus pinaster (maritima)
   Monteri çamı,Pinus radiata
   Günlük çamı,Pinus taeda
   Kazdağı göknarı,Abies equi-trajani
   Uludağ göknarı,Abies bormmülleriana
   D. Karadeniz göknarı,Abies nordmanniana
   Toros göknarı,Abies cilicica
   Doğu ladini,Picea orientalis
   Avrupa ladini,Picea abies
   Toros sediri,Cedrus libani
   Adi ardıç,Juniperus communis
   Sabin ardıcı,Juniperus sabina
   Finike ardıcı,Juniperus phoenicea
   Kokulu ardıç,Juniperus foetidissima
   Boylu ardıç,Juniperus excelsa
   Adi servi,Cupressus sempervirens
   Porsuk,Taxus baccata
   Duglas göknarı,Pseudotsuga douglasi
   Andız,Arceuthos drupacea
   Doğu kayını,Fagus orientalis
   Palamut meşesi,Quercus aegilops
   Saplı meşe,Quercus robur
   Sapsız meşe,Quercus petreaea
   Macar meşesi,Quercus frainetto
   Tüylü meşe,Quercus pubescens
   Mazı meşesi,Quercus infectoria
   Saçlı meşe,Quercus cerris
   Pırnal meşesi,Quercus ilex
   Kermes meşesi,Quercus coccifera
   Doğu Karadeniz meşesi,Quercus pontica
   Istranca meşesi,Quercus hartwissiana
   İspir meşesi,Quercus macranthera
   Kasnak meşesi,Quercus vulcanica
   Çoruh meşesi,Quercus dschorochensis
   Virjinya meşesi,Quercus virgilinia
   Brantii meşesi,Quercus brantii
   Lübnan meşesi,Quercus libani
   Makedonya meşesi,Quercus trojana
   Boz pırnal meşe,Quercus aucheri
   Mantar meşesi,Quercus suber
   Toros meşesi,Quercus haas
   Doğu gürgeni,Carpinus orientalis
   Adi kızılağaç,Alnus glitunosa
   Doğu kızılağacı,Alnus orientalis
   Fırat kavağı,Popolus euphratica
   Kara kavak,Popolus nigra
   Titrek kavak,Popolus tremula
   Anadolu kestanesi,Castanea sativa
   Adi dişbudak,Fraxinus excelsior
   Büyükyapraklı ıhlamur,Tilia platyphyllos
   Kafkas ıhlamuru,Tilia rubra
   Tüylü(Gümüşi) ıhlamur,Tilia tomentosa
   Avrupa ıhlamuru,Tilia cordota
   Ova akçaağacı,Acer campestre
   Kapadokya akçaağacı,Acer cappadocicum
   Çınar yapraklı akçaağaç,Acer platanoides
   Dağ akçaağacı,Acer pseudoplatanus
   Kafkas akçaağacı,Acer trautvetteri
   Tatar akçaağaç,Acer tataricum
   İtalyan akçaağacı,Acer opalus
   Doğu akçaağacı,Acer orientale
   Dişbudak yapraklı akçaağaç,Acer negundo
   İran akçaağacı,Acer hyrcanum
   Üçdilimli akçaağaç,Acer monspessulanum
   Ova karaağacı,Ulmus cempestris
   Hercai karaağaç,Ulmus laevis
   Dağ karaağacı,Ulmus montana
   Asya karaağaç,Ulmus pumila
   Kırmızı karaağaç,Ulmus rubra
   Kayacık,Ostrya carpinofolia
   Akçaağaç yapraklı çınar,Platanus acerifolia
   Batı çınarı,Platanus occidentalis
   Doğu çınarı,Platanus orientalis
   Okaliptus,Eucalyptus camaldulensis
   Sığla(Günlük),Liquidambar orientalis
   Adi fındık,Corylus avellana
   Türk fındığı,Corylus sylvatica
   Ak söğüt,Salix alba
   Badem yapraklı söğüt,Salix amygdalina
   Salkım söğüt,Salix babylonica
   Keçi söğüdü,Salix caprea
   Boz söğüt,Salix cinerea
   Kara söğüt,Salix nigra
   Sepetçi söğüdü,Salix viminalis
   Beyaz huş,Betula alba
   Kara huş,Betula nigra
   Tüylü huş,Betula pubescens
   Adi huş,Betula verrucosa
   Kıbrıs akasyası,Acacia cyanophylla
   Yalancı akasya,Robinia pseudoacacia
   Kiraz,Prunus avium
   Üvez,Sorbus aucuparia
   Ceviz,Juglans regia
   Yabani zeytin,Olea europaea
   Akdeniz defnesi,Laurus nobilis
   Adi Şimşir,Buxus sempervirens
   Ormangülü,Rhododendron ponticum
   Kocayemiş,Arbutus unedo
   Harnup (Keçiboynuzu),Ceratonia siliqua
   Diğer yapraklılar

Türkiye'de yetişen bazı ağaçların yükseklikleri ve gövde çapları:
Ağaç Boyu Çapı
Göknar 75 m 3 m
Ladin 60 m 2 m
Çam 50 m 1 m
Kayın 44 m 2 m
Meşe 53 m 4 m
Dişbudak 30 m 1,7 m
Cinsler

   Abies, Göknar
   Acacia, Akasya
   Acer, Akçaağaç
   Actinostrobus, Servi çamı
   Athrotaxis, Tasmanya sediri
   Aesculus, At kestanesi
   Agathis
   Ailanthus, Kokarağaç
   Albizia, Gülibrişim
   Alnus, Kızılağaç
   Amentotaxus
   Araucaria, Arokarya
   Arbutus, Koca yemiş
   Aucuba, Akuba
   Austrocedrus, Şili sediri
   Berberis, Kadıntuzluğu
   Betula, Huş
   Biota Doğu mazısı
   Broussonetia, Kağıt dutu
   Buxus, Şimşir
   Calocedrus, Su sediri
   Camellia
   Carpinus, Gürgen
   Carya
   Castanopsis
   Catalpa, Katalpa
   Cathaya
   Cephalotaxus
   Celtis, Çitlenbik
   Ceratonia, Keçiboynuzu
   Cercidiphyllum, Katsura ağacı
   Cercis, Erguvan
   Chamaecyparis, Yalancı servi
   Citrus, Limon,Portakal,Greyfurt,Mandalina
   Clematis, Akasma
   Cornus, Kızılcık
   Corylus, Fındık
   Cotinus, Sumak
   Cotoneaster, Dağ muşmulası
   Crataegus, Alıç
   Cryptomeria, Japon çamı
   Cunninghamia, Tırpan ağacı
   Cupressocyparis, Melez servi
   Cupressus, Servi
   Cydonia, Ayva
   Daphne
   Dalbergia, Pelesenk ağaçları
   Diospyros, Trabzon hurması, Abanoz
   Dipteronia
   Elaeagnus, İğde
   Eriobotrya, Malta eriği
   Eucalyptus, Okaliptüs
   Euonymus, Papazkülahı
   Fagus, Kayın
   Ficus, İncir
   Fitzroya Patagonya servisi
   Forsythia, Altınçanak
   Fraxinus, Dişbudak
   Fuchsia, Küpe çiçeği
   Ginkgo, Mabet ağacı
   Gleditsia, Yabani keçiboynuzu
   Hedera, Sarmaşık
   Hibiscus, Ağaçhatmi
   Hippophae, Yalancı iğde
   Hydrangea, Ortanca
   İlex, Çobanpüskülü
   Jacaranda
   Jasminum, Yasemin
   Juglans, Ceviz
   Kalmia
   Keteeleria, Yalancı göknar
   Koelreuteria, Fener ağacı
   Laburnum, Sarısalkım
   Lagerstromeia, Oya ağacı
   Larix, Melez
   Laurus, Defne
   Ligustrum, Kurtbağrı
   Liquidambar, Sığla ağacı
   Liriodendron, Lale ağacı
   Lithocarpus
   Lonicera, Hanımeli
   Maclura, Yalancı portakal ağacı
   Magnolia, Manolya
   Mahonia, Sarıboya ağacı
   Malus, Çiçek elması
   Melia, Tespih ağacı
   Mespilus, Muşmula
   Metasequoia, Su ladini
   Microbiota
   Morus, Dut
   Myrtus, Mersin
   Nerium, Zakkum
   Nothofagus, Yalancı kayın
   Olea, Zeytin
   Osmanthus
   Ostrya, Kayacık
   Paulownia Pavlonya, İmparator pavlonyası
   Phellodendron, Mantar ağacı
   Phillyrea, Akçakesme
   Phoenix, Hurma
   Picea, Ladin
   Pinus, Çam
   Pistacia, Sakız ağacı, Menengiç
   Pittosporum
   Platanus, Çınar
   Podocarpus Taşporsuğu
   Populus, Kavak
   Prunus, Kiraz,Erik,Şeftali,Kayısı
   Pseudolarix, Yalancı melez
   Pseudotaxus Çin yalancıporsuğu
   Pseudotsuga, Duglas göknarı
   Pterocarya, Kanatlı ceviz
   Punica, Nar
   Pyracantha, Ateşdikeni
   Pyrus, Armut
   Quercus, Meşe
   Reklam, Reklam Ağacı
   Rhamnus, Cehri
   Rhododendron, Ormangülü
   Robinia, Yalancı akasya
   Salix, Söğüt
   Sambucus, Mürver
   Sassafras
   Sciadopitys, Japon şemsiye çamı
   Sequoia, Sekoya
   Sequoiadendron, Mamut ağacı
   Sophora, Sofora
   Sorbus, Üvez
   Syringa, Leylak
   Taiwania
   Tamarix, Ilgın
   Taxodium, Bataklık servisi
   Taxus, Porsuk
   Tetraclinis Berberistan mazısı
   Thuja, Mazı
   Thujopsis, Yalancı mazı
   Tilia, Ihlamur
   Torreya
   Tsuga, Suga
   Ulmus, Karaağaç
   Vaccinum, Yaban mersini
   Viburnum, Kartopu
   Washingtonia, Kanarya palmiyesi
   Wisteria, Morsalkım
   Yucca, Avize ağacı
   Zelkova, Zelkova
   Ziziphus, Hünnap

Ağaçlarla ilgili Temel Kavramlar
ağaçlar ile ilgili terimler - bitki sistematiği - bitki dünyasıTek Ağaç :
Ormancılık bilimleri açısından tek ağaç: kök, gövde ve taç (tepe) gibi üç ayrı organa sahip olan ve en az 5 m. yüksekliğe ulaşan çok yıllık odunsu bitkilere Ağaç adı verilmektedir.

Bu tanımı biraz daha açarsak;

Ağaç:
Boyu en az 5 metre, çapı da 10 cm'den aşağı olmayan, dal sürgün ve yapraklarının oluşturduğu tepe tacını tek bir gövde üzerinde taşıyan, her yıl çap artımı yaparak kalınlaşan, sürgün vererek boylanan, hücrelerinin büyük bölümü odunlaşmış olan, uzun ömürlü bitkilere AĞAÇ denir...

Meşcere:
Ormancılık bilimleri açısından meşcere, çok sayıda ağacın geniş bir alanda birbirini etkileyecek sıklıkta ve birarada bulunması halidir.

Orman:

Ele alış biçimi ve ele alan kişinin amacına göre Orman kavramının farklı tanımları ile karşılaşılmaktadır. Bir şairin, yazarın ve ressamın Orman anlayışı ile, geçimini ormandan sağlayan kırsal kesim halkının ormana bakış açıları birbirinden çok farklıdır.

Büyük metropolde yaşayan insan gözünde Orman; temiz hava, kaliteli içme suyu ve türlü rekreaktif etkinliklerin yapılabildiği doğa parçası iken, ormancılık, arıcılık ve hayvancılık yaparak geçimini sağlayan halk gözünde Orman; hayatını idame ettirebileceği iş ve çalışma ortamıdır.

Ormancılığın değişik bilim dalları da uğraş alanlarına ve bakış açılarına göre ormanı farklı şekilde tanımlamaktadır.

Hukukçu gözünde orman:


"Tabii olarak yetişen veya emekle yetiştirilen ağaç ve ağaççık toplulukları, yerleriyle birlikte orman sayılır." Ancak; sazlıklar, step bitkileriyle örtülü yerler, dikenlikler, parkıar, şehir koruluklan, mezarlıklar, yüzölçümü 3 hektardan az olan sahipli arazi üzerindeki ağaçlık alanlar orman tanımı içine girmemektedir (6831 Sayılı Orman Kanunu Madde 1.)

Orman ürün ve hizmetlerinin oluşumunu inceleyen ve bu kaynakların miktarını arttırmayı amaç edinen Orman Hasılat Bilgisi yönünden Orman;

Baskın elemanı ağaç ve ağaççıklardan oluşan otsu ve odunsu bitkilerin diğer mikro ve makro organizmalarla birlikte meydana getirdiği bir yaşam birliğidir.

Çeşitli ormancılık disiplinlerinin kendi yönlerinden yaptığı tanımların ortak özelliklerine dayanarak ormanı;

"Belirli yetişme ortamlarında var olan ve gelişen, ana elemanı ağaç ve ağaççık olmak üzere, diğer bitkisel, hayvansal ve mineral elemanlardan oluşan, bu elemanlar arasında karşılıklı etkileri ve kendine özgü yaşam birliği olan bir doğa varlığı, topluma orman ürünleri ile diğer foknsiyon ve hizmetler sağlayan ulusal bir servet.."

biçiminde tanımlayabiliriz. (ERASLAN, 1983, S.27).

Çalı ve Ağaçcık:
Ömürleri kaç yıl olursa olsun, boyları hiç bir zaman 5 m . yüksekliğe ulaşamayan Sandal, Kocayemiş, Akcakesme , Funda ve Karaçalı gibi odunsu bitkiler çap ve boylarına göre Çalı veya Ağaçcık olarak anılmaktadır .

Çalılar çok yıllık odunsu bitkiler olup ağaçlardan boyunun kısalığı ve uzamayı temin eden bir orta sürgünün olmayışı ile ayrılır.

Kar©glan Başağaçlı Raşit Tunca
Smileys-2
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)